Vakantie week 2!

Hallo vrienden en vriendinnen, ben ik weer!! Ik was volgens mij gebleven bij vrijdag ochtend, om 6 uur wilde we de bus pakken naar de grens. We kwamen iets te laat bij de bushalte waardoor de bus volzat.. dit betekende dat we tot 8 uur moesten wachten dus vol goede moed besloten we te gaan zitten en wachten, totdat Jule met het briljante plan kwam om naar de andere bushalte te gaan, daar ging een bus om 6:30 en 7:00. We mochten de buskaartjes niet meer terugdoen dus het werd een dure rit. We moesten overstappen in Limon en door naar Sixaola aka de grens. In Europa rij je altijd gewoon door en is er niks aan de hand, nou hier dus niet. We moesten eerst een stempel kopen met dat we Costa Rica gingen verlaten en kregen vervolgens ook een stempel dat we in Panama waren (jeej stempels!!!!). Dit verliep allemaal mega soepel en voor we het wisten zaten we in een busje naar het havenstadje Almirante, hier moesten we in een vaag bootje een half uurtje varen naar Bocas Del Toro. Hier eenmaal aangekomen was ik direct verliefd, ik zag overal winkeltjes en restaurantjes en het zag er gewoon superleuk uit. Ons hostel was ook perfect, we hadden een kamer met zijn viertjes met AIRCO en een gratis ontbijtje iedere dag (american pancakes, amazing). De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en zijn we eerst naar Playa Bluff gefietst, zo’n 10 km op grotendeels zandweggetjes en (hele steile) heuvel op heuvel af, het resultaat was wel adembenemend. Daarna zijn we een stukje teruggefietst naar Skully’s, een hotel/restaurant/zwembad/strand/ligplek alles. Ze hadden honden, rummikub en goedkope cocktails, achteraf stonden deze twee plekken ook in de top 5 van Bocas Del Toro. We hebben hier de rest van de middag gezeten totdat we echt terug moesten naar het plaatsje om de fietsen terug te brengen. De 3^e dag in Bocas besloten we een boottocht te doen, we hebben naar dolfijnen gekeken, gesnorkeld, naar het mooiste strand ooit geweest, naar sloth island en starfish beach geweest. Iedere keer zeiden we tegen elkaar ‘Dit is het mooiste strand wat ik ooit heb gezien’ en je raadt het al, hier zeiden we het weer, al denk ik niet dat ik nog heel vaak een strand ga zien die deze kan overtreffen. De laatste dag gingen we naar Red Frog Beach, een eilandje dichtbij Bocas. Het moest adembenemend mooi zijn maar het eerste strand die we tegenkwamen was te gevaarlijk om te zwemmen dus besloten we verder te lopen. De route was vaag naar het prachtige Polo Beach en toen we langs een beach club kwamen waren Pim en ik al snel verkocht. We splitsten op en Fenna en Jule zijn wel doorgelopen. Pim en ik mochten voor $20 de hele dag daar aan het zwembad liggen, we kregen een gratis cocktail en een superzachte handdoek. Er werd een parasol voor ons uitgeklapt en vanuit het zwembad keken we op het strand, ohja en we hadden wifi! We hebben ons enorm vermaakt die dag, het was net alsof we met onze ouders op vakantie waren (aka luxe ipv hostels). De volgende dag waren we al vroeg op pad, we gingen namelijk door naar Puerto Viejo (Costa Rica). Weer ging alles soepeltjes bij de grens en we kregen nog meer stempels!!!! Eenmaal aangekomen in Puerto Viejo, hebben we onze spullen gedumpt en zijn we naar het strand gegaan. Puerto Viejo ligt aan de Caribische kust en er hangt ook echt zo’n sfeertje, de mensen zijn heel anders dan in San Jose, er staat overal reggae muziek op en het eten was FANTASTISCH. De tweede dag gingen we weer op de fiets naar Manzanillo, een rit van 13 km. Onderweg kwamen we nog een sloth langs de weg tegen, na wat belletjes met het dichtstbijzijnde rescue center is onze vriend gecheckt en weer terug in de boom gezet, omdat hij niet veilig de weg over kon steken. Nadat ik wist dat alles goed met hem ging, fietsten we gezellig door. We kwamen terecht op een mooi strandje, met overal weer muziek om ons heen. Ik heb Fenna zover gekregen mee te gaan op de banaan, want dames en heren, Fenna heeft dat nog nooit gedaan. Op zo’n banaan achter een boot. En ze vond het natuurlijk geweldig want ik barst van de goeie ideeën! We hebben typisch eten van die regio gegeten met de lunch en voor het eerst vond ik de rice and beans lekker, ze doen daar namelijk in die regio kokosmelk bij en het was echt een topmaaltijd. We zijn daarna een stukje teruggefietst en op een heel mooi strandje middenin de natuur belandt. De volgende dag zijn we naar het Cahuita National Park gegaan, dit was een hike van 8 km door de natuur. Onderweg zijn we gestopt bij het strand in het park. Hier lagen we allemaal rustig een dutje te doen, totdat we overspoeld werden door de golf (ja jongens, DERDE KEER DEZE VAKANTIE). Onze spullen hebben het allemaal overleefd op mijn powerbank na, r.i.p. We zijn daarna teruggegaan naar ons appartement. Ik heb enorm veel geshopt in Bocas en Puerto want ze hadden overal kleine winkeltjes en marktjes met sieraden. De laatste dag zijn we naar het rescue center geweest waar we een tour hadden van 1,5 uur. Ik heb baby sloths, baby aapjes, krokodillen en kaaimannen, een hert en een toekan gezien. De toekan was het laatste dier op mijn lijstje dus ik kan met een gerust hart over 2 weekjes naar huis. We waren het weekend thuis in San Jose, waar we het briljante plan hadden om naar de bios te gaan. Laat ik je 1 tip geven, ga niet naar de film ‘After’ die nu draait in de bioscopen. Wat. Een. Ellende. We hebben ons wel kapot gelachen. Na deze 2 weken is het weer tijd om naar stage te gaan. We hebben nog 2 weekjes stage, Fenna’s verjaardag, het dogpark en Monteverde op de planning staan. Voordat we het weten zijn we alweer lekker thuis, maar nu moeten we vooral nog even genieten van het mooie Costa Rica ??

Eerste week van de vakantie

Ben ik weer! De vakantie zit erop dus ik heb eindelijk de tijd om jullie even bij te praten over alles! Ik had het de twee weken voor de vakantie erg druk met een essay voor school en het plannen en geven van mijn les die geobserveerd word. Hierdoor liep ik met alles een beetje achter maar ik heb nu het heeele weekend lekker niks te doen.

Week 1

Vrijdag middag zijn we direct vanuit stage vertrokken naar Paquera, we moesten eerst met de bus en daarna met een ferry. We bleven hier een nachtje omdat we het niet zouden redden om verder te reizen deze dag. De volgende dag begon met een wekker om 4:00, hier hadden we niet zelf voor gekozen. Er stonden mensen te bonken op de ramen en deuren en riepen WAKE UP WAKE UP en I SEE YOU. We zaten in een hostel in the middle of nowhere dus het was nogal een beleving. Na dik een half uur in spanning werd onze deur opengegooid en stond daar een meisje, die schrok zich vervolgens rot omdat vier hoofdjes haar aan zaten te staren. Wat bleek, ze kregen het hek niet open waardoor ze het terrein niet afkwamen en hun bus al hadden gemist. De logische reactie is dan natuurlijk om het hele hostel wakker en enorm bang te maken!! Nadat we waren bijgekomen van dit avontuur zijn we naar Santa Teresa gegaan, ik had van tevoren heel veel goeie verhalen gehoord over de stranden hier, het was ook echt adembenemend mooi! Santa Teresa heeft alleen niet een hele positieve indruk achter gelaten, het begon met dat Pim en ik TWEE KEER overspoeld zijn door een golf op het strand waardoor alles nat was (onze telefoons hebben het overleefd, gelukkig). Toen we na een (ondanks dat) heerlijke dag strand terugkwamen in het hostel schrokken we ons rot. We waren knal en knalrood… Pim en ik waren beiden op het heetst van de dag een kwartiertje in slaap gevallen in de volle zon, wat sowieso al niet handig is. Maar we hadden ook nog eens ons allemaal niet (goed) ingesmeerd. Ik was ook nog eens ziek geworden dus die nacht was minder prettig. De volgende dag gingen we naar Montezuma, een prachtig plaatsje in de bergen vol leuke winkeltjes, restaurantjes, en een prachtig strand. We hebben hier heel veel souvenirtjes geshopt en dag 2 zijn we naar het strand geweest (mét zonnebrand en in de schaduw). Voor de laatste dag stelde ik voor om een zipline tour te doen. Ja, je leest het goed, Kim die al bang is als ze op een stoel staat vond het een top idee om te gaan ziplinen. Het lukte me om de rest te overtuigen dus dag 3 stonden we met trillende beentjes en nat van het zweet klaar voor de ziplines. Uiteindelijk viel het reuze mee omdat de platformen tussendoor groot en stabiel waren (mijn grootste angst). Het was een super vette ervaring en ik ben enorm blij dat we het hebben gedaan! Onderdeel van de tour was ook nog een stop bij een waterval, alle andere mensen daar sprongen zonder problemen van de rotsen af het water in (denk dat het ongeveer 5 meter hoog was), nadat de tourguides me ervan verzekerd hadden dat het echt veilig is liep ik heeeel langzaam richting de rots. Toen ik naar beneden keek werd het me toch allemaal te veel, maar ik wilde ook niet stom naar beneden klimmen. Ik besloot om een lager stukje te zoeken (3/4 meter hoog) en sprong daar na toch nog wat getwijfel in en Jule sprong er ook achteraan. Ik was zo trots op mezelf dat ik toch was gesprongen en de ziplines goed gingen, toch knaagde het aan me dat iedereen van de hoge rots sprong dus klom ik weer omhoog en ging zonder nadenken naar beneden. Wat nog leuk is om te vermelden, mijn twijfels zijn allemaal vastgelegd op camera dus kom gerust een keertje me uitlachen, je bent altijd welkom voor een kopje thee! Deze dag was dus een enorm succes! Die middag zijn we weer terug naar Paquera gegaan, we verbleven hier nu 2 nachtjes in het grote familiehuis voor 9 man die goedkoper was dan het vage hostel van de eerste nacht. In de advertentie van booking.com stond vermeld dat er een privé zwembad was, dit bleek zo’n zwembad te zijn die je bij de action kan kopen, niet zo’n opblaasbare maar die andere als je begrijpt wat ik bedoel. Dit zagen we van te voren al op de foto’s dus dat was allemaal prima. We werden opgewacht door de eigenaar en hij liet ons binnen. Ik stapte binnen in een donker huis vol brandende kaarsen en schilderijtjes over Bijbelse verhalen, op iedere deur hing zowel aan de binnen-, als aan de buitenkant een kruisje. Hier in Costa Rica zijn veel mensen Christelijk en deze man duidelijk ook, wat natuurlijk helemaal prima is! Dit maakte het huis alleen wel enorm creepy. Pim en ik hebben onszelf uiteindelijk terwijl Fenna en Jule boodschappen aan het doen waren buitengesloten! We hadden de airco binnen aanstaan en wilden zwemmen dus ik trok de tuindeur achter me dicht zonder te beseffen dat deze in het slot viel. Beide hadden we geen telefoon bij ons, ons enige vermaak voor 1,5 uur was onszelf en het fantastische zwembad. Toen Fenna en Jule terugkwamen, kwamen we er ook nog eens achter dat zij de sleutel ook niet hadden, die lag binnen op tafel. We moesten de man weer bellen en die heeft ons gelukkig na 15 minuutjes gered. De volgende dag hadden we een boottocht naar Isla Tortuga. We voeren langs een eiland vol spider monkeys, we hebben gesnorkeld en lekker gechilld op het eilandje. De dag daarna zijn we weer teruggegaan naar San José omdat we via daar weer op een nieuw avontuur gingen voor week 2. Ik merk alleen dat ik al enorm veel heb getypt dus week 2 volgt snel!

La Fortuna & Manuel Antonio

Hoi allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden en er is heel wat gebeurd. Ik heb op dit moment vakantie maar moet jullie allemaal nog vertellen over de twee weken daarvoor.

De eerste week zijn we in het weekend naar La Fortuna geweest. Na een helse busrit door de bergen kwamen we aan in ons hostel. De volgende dag stond er een extreme hiketour op het programma dus we gingen op tijd slapen. Deze tour bestond uit 3 delen, de eerste was het extreme gedeelte, we hebben 7 km gelopen berg op berg af en eindigde met een heftige klim en een prachtig uitzicht op de vulkaan Arenal (ik zal na de vakantie even alle foto’s uploaden, het is nu namelijk 4:30 ’s ochtends en we gaan zo richting Panama!!!!!!). Het tweede deel was een wandeltochtje naar een waterval, het water was heerlijk koel en fris, dus Fenna en ik moesten een duik nemen. Hierna waren we allemaal toe aan wat ontspanning, wat perfect uitkwam want het laatste deel waren de hotsprings, een rivier die door de vulkaan verwarmd wordt en daardoor 37 graden was. Hier hebben we een tijdje lekker kunnen niksen, om vervolgens aan het einde van de dag weer terug worden gebracht naar het hostel. La Fortuna is echt adembenemend mooi, net als bijna alles wat we hier zien eigenlijk.

Het tweede weekend zijn we naar Manuel Antonio geweest, een plaatsje aan de pacific ocean. We zaten dit keer in een prachtig hotel, middenin het nationale park van Manuel Antonio, tijdens het ontbijt zaten er aapjes in de bomen naast ons te schreeuwen. We hebben ’s ochtends een tour gedaan door de mangrove. Dit keer verbaasde ik me er weer over hoeveel die tourguides weten, het is echt bizar. We zaten op een bootje en opeens hoorde we een plons, bleek een van de twee tourguides/kapitein te zijn. Hij kwam de boot weer opgeklommen en toen zagen we direct de reden van zijn duik. Hij had een KROKODIL VAST, oke het was een kleintje maar dan nog! Veel mensen gingen het beestje even aaien, voor mij was eventjes van dichtbij kijken genoeg, je hoort wilde dieren namelijk niet aan te raken dus na 3 minuutjes begon ik het zielig te vinden. De andere mensen op de boot hadden daar totaal geen last van, ze pakten de krokodil van hem aan om mooie instagram foto’s te hebben, het waren typische Amerikaanse mensen. Na bijna 10 minuten mocht het arme beestje eindelijk het water weer in, gegooid door het Amerikaanse meisje….. Gelukkig waren mijn gedachten snel verzet want we gingen naar de aapjes!! De aapjes sprongen allemaal zo op onze boot, ook hierbij gold dat we ze zelf niet aan mochten raken, zij mochten wel overal rondlopen (vooral mijn hoofd met vlechtjes was populair). Dit was echt helemaal geweldig en zo enorm schattig. Die middag zijn we naar het strand geweest en zondags weer terug naar huis.

Tijdens stage deze afgelopen twee weken heb ik een les moeten filmen om op te sturen naar school. Verder heb ik veel lessen gegeven en ik merk nu al dat ik echt geen afscheid van mijn kindjes wil nemen. Het waren wel pittige weken, de kids waren echt aan vakantie toe waardoor het snel chaos was in de klas. Dit kostte mij veel energie dus ik kan nu ook even lekker opladen.

Nou dat was het weer! Ik ga snel de laatste spullen inpakken.

Kusjes

1 Month anniversary!!

Deze week begon wat minder, ik heb tijdens het surfen in Jacó waarschijnlijk mijn enkel verrekt en het doet verrekte (ha ha) veel pijn sinds het afgelopen weekend. Ik ben maandagochtend naar de school nurse geweest (wat uberhaupt al een bijzondere ervaring voor mij was want ik vind het dus echt hilarisch dat scholen zoveel extra dingen aanbieden zoals dus de school nurse) en ik moet rust houden. Ik mag alleen de noodzakelijke afstanden lopen wat onder andere betekent dat ik iedere dag nog geen 2 minuten in de uber moet zitten van huis naar stage en stage naar huis. De uber drivers kijken me dan ook iedere keer weer vreemd aan als we er al weer zijn, mijn nieuwe tactiek hiervoor is dan om heel kreupel naar huis te strompelen zodat ze zien dat ik niet gewoon te lui ben om 10 minuutjes te lopen.

De lessen deze week gingen met ups en downs. Ik wist van tevoren wat mijn doelen zijn en wat ik moet gaan verbeteren tijdens mijn stage dit jaar en ik merkte deze week echt hoe lastig het soms kan zijn om de klas in ‘bedwang’ te houden en om alles soepel te laten verlopen. Dit zorgde dan ook wel voor frustraties gedurende de week maar ik heb ook de kans gehad om verschillende dingen uit te proberen en ik ga weer vol goede moed een nieuwe week in!

Op donderdag was ons lieve Pimmetje jarig! Het feest begon voor mij en Fen al op woensdag avond, ‘stiekem’ de slingers ophangen terwijl Pim in haar kamer lag. Die ochtend hadden we een kaartje voor haar met een zoektocht naar een prachtige ketting. Ik ben op donderdagen altijd vroeg klaar en Berrie had geregeld dat een banketbakker customized cupcakejes voor Pim op school zou bezorgen. Nou hadden we samen niet aan het feit gedacht dat deze school best goed beveiligd is, dus moest eerst de receptie ingelicht worden. Vervolgens ik mocht de cakejes ook niet zelf bij de poort aannemen dus ik stond braaf te wachten bij de receptie. Die middag stond dus de doos met cakejes als tweede verassing op Pim te wachten. Fenna en ik hebben ook nog allemaal vrienden en familie gevraagd om haar een fijne verjaardag te wensen via een filmpje. Dit hebben wij allemaal achter elkaar geplakt tot een grote liefdevolle boodschap aan haar. ’s Avonds zijn we lekker uiteten geweest en hebben een beetje door downtown gelopen. We zijn erachter gekomen dat San José soms best leuk is.

Zaterdag zijn we ’s ochtends naar een farmers market geweest, hier hebben we onze slag geslagen met allemaal vers groente en fruit. In de middag zijn we naar een rescue centre dichtbij San José geweest, hun doel is om dieren op te vangen, te verzorgen, en zodra ze er klaar voor zijn weer terug de natuur in te sturen. Helaas is dit voor sommige dieren niet mogelijk. De helft van de dieren waren papegaaien, doordat tot een paar jaar geleden er geen regels waren omtrent papegaaien als huisdieren zijn er veel diertjes die daar nu permanent wonen. Papegaaien leven over het algemeen even lang/langer dan mensen en leven daarom dus vaak langer dan hun baasjes. Omdat deze vogels niet gewend zijn aan in het wild leven en er vaak in een bepaald gebied ruimte en voedsel is voor een bepaald aantal (en je dus dat verstoort door er extra papegaaien te dumpen) zitten deze helaas de rest van hun leven in het resue centre (maar denk daardoor niet dat ze geen topleven hebben!!). Het hoogtepunt van die dag was toch echt de luiaards, we hebben een paar van zo mega dichtbij gezien! Het was heel mooi en bijzonder om daar rond te lopen, die mensen die daar allemaal vrijwillig werken hebben zoveel liefde voor de dieren en doen er alles aan om hun leventje zo fijn mogelijk te laten zijn. Ik kan niks anders dan vol lof over hun praten, het doet me enorm goed dat er ook mensen bestaan die wel alles voor de dieren overhebben. Er zaten namelijk veel enorm shockerende verhalen tussen, zoals een aap die in een bar aan een ketting lag, alle gasten in die bar mochten hem zoveel drugs, alcohol en sigaretten voeren als ze leuk vonden. Of dat er baby raccoons daar zitten omdat mensen vergif tussen het afval gooien waardoor hun moeder dood is gegaan. Na de tour was het dus hoogste tijd om een flinke tip in hun donatie box te stoppen!

Die avond zijn we naar dé band van Costa Rica geweest; magpie jay. Het was heel vreemd om tussen een publiek te staan die helemaal gek werd en losging terwijl ik echt geen enkel liedje kende, maar ik heb me zeker vermaakt!

Afgelopen zondag zijn we ook weer naar downtown geweest. Het concert van de avond daarvoor was deel van een groot festival die overal in de stad bezig is. Zondags hebben we vooral rondgelopen en gesnuffeld tussen de kraampjes met sieraden, eten, kleding etc.

We zitten hier nu precies een maand. Echt bizar. Aan de ene kant gaat de tijd zo snel! Het voelt alsof we hier gister zijn aangekomen, maar aan de andere kant heb ik ook het idee dat we hier al jaren wonen. Het gemis naar het thuisfront begint af en toe wel te komen op momenten dat je niks te doen hebt, de gedachte dat ik iedereen net zo lang niet zie als de tijd tussen wintersport en 5 mei is heel vreemd en soms ook vervelend als je er te lang over nadenkt, ik probeer daarom ook zo veel mogelijk (leuke) dingen te doen ’s middags na stage, of er over te praten met de meiden. Aan de ene kant kijk ik uit naar weer in mijn eigen bedje slapen, iedereen weer kunnen spreken en normaal eten eten, maar ik ben ook nog niet klaar om terug te gaan. Er is hier nog zoooooveel moois te zien en te beleven en er staan zoveel mooie tripjes op de planning!

Nou dit was het dan weer voor deze week, ik had een hoop te vertellen en te laten zien dus ik hoop dat je ervan hebt genoten! Tot snel xx

p.s. check ook even het kopje 'Foto's' als je benieuwd bent naar hoe alles hier eruit ziet!

Week 2

Ik mocht deze week mijn eerste lessen gaan geven!!! Ik ben lekker vertrouwd bij rekenen gebleven en alles ging goed, de feedback was heel positief en mijn verbeterpunten zijn ook echt dingen waar ik wat aan heb en die ik meteen heb verwerkt tijdens het plannen van de lessen voor volgende week.

Ik heb enorm veel geluk met mijn dagen, ik moet tussen 7:45 en 8:00 aanwezig zijn en ik mag om 14:00 weg zodra de kinderen weg zijn. Dit betekent alleen wel dat de middagen erg lang zijn en er toch niet heel veel in onze wijk te beleven valt. Ik probeer daarom iedere middag iets te doen, zoals boodschappen doen. Pim en ik zijn in een Chinese supermarkt beland en het was echt een feestje! Ze hadden normale soya saus, tofu en…. Gebakken uitjes! We hebben deze week dan ook weer heeerlijk springrolls gemaakt, wat echt een feestje in je mond is.

Dit weekend zijn we in San José gebleven, zaterdag hadden we overdag namelijk een international fair op school. In de ochtend heb ik Venezolaanse (ik heb het gegoogled! Zo heet iets wat uit Venezuela komt) arrepas verkocht, in het Spaans. Ik moest de bestellingen opnemen en doorgeven aan de ouders die ze maakten, dit kostte enorm veel energie maar was wel heel tof! In de middag hadden Pim en ik het fantastische idee om mee te doen met ‘soak the teacher’. ’

s Avonds vonden Fenna en ik dat het tijd werd voor een lekkere cocktail of een glaasje sangria, dus gingen we op pad naar Heredia, een plaatsje dichtbij San José. Het personeel daar vond ons maar raar en dom want wij spraken dus 3 woorden Spaans en zij 0 Engels, en ons beste Spaans bestelden wij een kan sangria, en na een paar minuten stond er opeens een shisha voor onze neus met sangria erin. Het is een wonder dat we uberhaupt iets sangria gerelateerds hebben gekregen hahaha.

Zondag zijn Fen en ik naar ons geliefde Ojo de Agua gegaan, het prachtige, super deluxe zwemparadijs. De vorige keer dat we daar waren was het uitgestorven dus toen we aankwamen en er een rij bij de ingang stond schrok ik me rot. Toen we over het terrein liepen om een plekje voor onze handdoeken te vinden kregen we nogal wat bekijks. Dit zwembad is eigenlijk voor locals en wij hebben het per ongeluk ontdekt, we waren de enige blanke en blonde mensen daar. Iedereen keek naar ons alsof we een freakshow waren (kwam misschien ook doordat we dezelfde bikini aanhadden gedaan) en vooral van de mannen kregen we heeel toevallig enorm veel aandacht, zwaaitjes en luchtkusjes. Uiteindelijk hebben we wel gewoon heerlijk niks gedaan en toch nog 1 dagje weekend gehad.

Al met al was het weer een week vol avonturen, cultuurshocks en plezier :).

Dikke smakkerd,

Kim

Eerste stage week & Jacó

Hoooi ben ik weer! Dit verhaal begint meteen al weer goed want ik had net alles hier uitgetypt en op het moment dat ik het wil uploaden crasht de site volledig! Ik heb alle andere blogs dus eerst in een word documentje getypt en daarna gekopieerd naar hier, en je raadt het al, deze keer dus niet. Dus daar gaan we dan!

Ik wil i.v.m. de privacy van de kinderen niet echt in detail treden over wat ik precies allemaal meemaak maar meer over hoe ik me overal bij voel. Ik heb een hele leuke klas met kinderen van 9/10 jaar. Ik vind dit persoonlijk (voor zover ik dat na 1 week kan zeggen) een hele leuke leeftijdsgroep, ze kunnen aardig goed zelfstandig werken maar zijn nog niet echt aan het puberen zoals de oudsten. Ook zijn ze heel geinteresseerd in mij en Nederland, wat ik heel leuk vind. Ik werd maandagochtend verwelkomt door een slinger en lieve boodschapjes van ieder kind.

Dinsdag ochtend heb ik ze wat meer over mijzelf verteld door een spel en een vragenrondje. Ik heb deze week vooral veel gekeken en de kinderen 1 op 1 helpen met vragen tijdens zelfstandig werken want ik merk dat alles hier heel anders gaat dan wat ik gewend ben van vorige stages en mijn eigen schooltijd. De routine en lessen gaan toch wel een beetje anders en ik wil hier eerst zoveel mogelijk over weten voordat ik zelf voor de klas ga staan. Mijn kinderen (ja zo voelt het ondertussen al echt!) zijn allemaal Costa Ricaans en spreken dus thuis allemaal Spaans, hierdoor ligt de grens voor mij wat lager wat betreft Engels. Dit is erg fijn omdat dit mijn eerste echte Engelse stage is. Omdat hun Engels niet op native-speaker level is voel ik me comfortabel tijdens het praten met ze. Het is hierdoor wel wat lastiger om mijn eigen niveau te verbeteren maar ik leer wel veel van het vele Engels praten op deze manier!

Fen en ik zijn op donderdag ook San José gaan verkennen, tenminste dat was de bedoeling. Eerst werden we in de middle of nowhere gedropt en daarna in een mega drukke winkelstraat, hiervan waren we ook een beetje in shock want zoveel mensen zien we in onze wijk niet en op school vooral kinderen. Na een beetje rond te hebben gelopen besloten we een uber te regelen om weer naar huis te gaan. Terwijl we op de uber wachtten wilden we op een bankje bij het parkje daar gaan zitten totdat we in de bomen en overal op het gras RATTEN zagen rondrennen aka pure paniek. Je zult dan ook wel begrijpen dat dit een heeele lange 10 minuten waren.

In het weekend zijn Fen, Jule en ik naar het strand gegaan. De heenweg konden we met leraren meerijden en die hebben ons netjes voor ons hostel afgezet. Dit werd ook meteen mijn eerste hostel ervaring, we deelden een ieniemienie kamertje met in totaal 6 mensen (echt waar, hij was ongeveer even groot als mijn eerste kamer in het mooie Oosterlaanhuis en stond dus vol met 3 stapelbedden), ik heb tot mijn verbazing nergens last van gehad en intens genoten. Het hostel zelf zag er buiten mega schattig uit met overal lampjes, hangmatten en een zwembadje. Het stadje Jacó zelf was ook super leuk! Zaterdag zijn we de hele dag lekker op het strand geweest, fen en ik hebben nog een surfles genomen en ik heb tot mijn verbazing bijna de hele tijd ook echt op het board gestaan! Het was al met al een heerlijke dag met als afsluiting de zonsondergang.

Ik heb dit weekend enorm genoten en ben helemaal opgeladen voor weer een nieuwe week stage! Deze week staan er een paar rekenlessen op de planning en ik ben naast een beetje bang vooral heel enthousiast en benieuwd naar hoe het zal gaan!

Ondertussen heb ik de moeite genomen om foto's te uploaden dus neem vooral ook even een kijkje daar!

XXX

p.s. nog even een pan-update voor de fans. We hebben dus ondertussen een elektrische pan en de broccoli was na maar 2,5 uur gaar hoor! Ondertussen hebben we wel ontdekt dat als we er kokend water (wat we eerst in een bakpan aan de kook moeten laten brengen) ingooien het iets sneller gaat en dan duurt bijvoorbeeld pasta niet mega lang. Groentes koken we toch maar in de vertrouwde bakpannen en ik heb er vrede mee gesloten.

Tortuguero

Donderdag 21 Februari

Vanmorgen zijn wij om 5:30 vertrokken naar Tortuguero. En ik hoor je nu denken ‘wat is dat in hemelsnaam?!?’ nou geef me even de kans om (Wikipedia het te laten) uitleggen:

Tortuguero is een dorp (poblado) aan de rand van het nationaal park Tortuguero in de gemeente Pococi in Costa Rica. De naam staat voor schildpaddendorp. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestplekken voor een drietal met uitsterven bedreigde zeeschildpadden. Dit zijn respectievelijk de Lederschildpad, de Groene Zeeschildpad en de Karetschildpad. Bij het dorp bevinden zich dan ook twee biologische onderzoeksstations. Het is een klein dorp dat slechts per boot door het oerwoud (primair regenwoud) of per vliegtuigje bereikt kan worden. Het dorp is met name bekend geworden door het ecotoerisme. Duizenden toeristen komen op het dorp af om de zeldzame schildpadden te bewonderen en boottochten te ondernemen door het nationaal park.

Ja dat dus. We moesten eerst met een Uber (dé ontdekking van deze week) naar een hotel waar we opgepikt zouden worden met een bus. Na ongeveer 2 uurtjes in de bus kwamen we aan bij een restaurantje om te ontbijten. Daarna zaten we weer ongeveer 2 uur in de bus en kwamen we aan bij een haventje. De boottocht duurde ook weer 2 uurtjes en toen waren we op ons resort/hotel ding. Onderweg zagen we al aan beide kanten de prachtige natuur van de jungle daar. Nadat we even de tijd hadden gekregen om naar onze kamer te gaan en naar de Caribische zee te staren werd het weer tijd voor een boottocht (spoileralert: veel boottochten deze dagen) naar het plaatsje Tortuguero, wat eigenlijk een weggetje van 1 kilometer is met aan beide kanten winkeltjes, supermarktjes en restaurantjes. Het was uber cute en ik heb een fantastische mok gekocht met een sloth (luiaard) erop. Zodra ik heb uitgevogeld hoe je foto’s upload zie je het allemaal wel voorbijkomen!! We gingen die avond lekker vroeg slapen want de volgende ochtend zouden we, jawel, een boottocht doen om 5:30 want ’s ochtends zie je de meeste dieren.

OH ik vergeet helemaal de drama van de douche te vertellen!! Oke, ik ben dus hier met Fenna en Pim, die allebei doodsbang zijn voor (in mijn ogen) ongeveer alles wat leeft en niet groter dan een rat is. Ik stond heeerlijk te douchen toen ik uit de kamer van Pim en Jule allemaal geschreeuw hoorde. Ik rende snel in ingewikkeld in een handdoek naar de buurtjes toen bleek dat er een KIKKER in de douche zat. Even voor de duidelijkheid, het gaat hier om een kleine donkergroene/bruine kikker, nog kleiner dan die in ons kikkerlandje (sorry kon het niet laten). De buurman aan de andere kant werd er in paniek bij gehaald maar het lukte hem niet om de kikker te vangen, die kwam uiteindelijk onder het bed te zitten. Ondertussen werd er weer geschreeuwd vanuit onze kamer want er zaten gekko’s in onze douche. Fen kon dat ook niet meer aan dus ging naar de inmiddels kikkervrije douche bij Pim en Jule. Uiteindelijk heeft een man van de receptie de kikker gevangen en vrijgelaten. We konden eeeeiiindelijk slapen.

Vrijdag 22 Februari

We stonden enorm vroeg op voor de eerste boottocht van de dag, deze begon direct met hét hoogtepunt van de gehele trip: een mama en baby sloth hingen samen te chillen aan een tak. We hebben even verliefd naar de boom gestaard en gingen weer verder. We gingen met de boot door het nationale park van Tortuguero (in Costa Rica zijn er meerdere nationale parken waar alle flora en fauna in rust kan bestaan (volgens mij)). We zagen verder vooral enorm veel vogels. Na het ontbijt was het tijd voor boottocht nummer 2 (ik zei het toch), hierbij zagen we nog meer vogels, vogels en vogels. Ook waren er wat aapjes en leguanen EN TOEN *trommelgeroffel* WEER DE SLOTHS. De mama en baby hingen na 5/6 uur nog steeds in exact dezelfde positie aan exact dezelfde tak, deze beesten zijn echt mijn spirit animals. Er bleek nog eentje in de boom ernaast te hangen die wel wat levendiger was. Hij draaide zijn nekje om om ons ook eens even goed te bestuderen en deed een poging tot heel cool te bewegen, het was 1 grote vertraagde beweging maar wel het beste ever. ’s Middags hebben we lekker aan het zwembad gelegen (we mochten niet in de rivier of zee zwemmen). Voor het avondeten hebben we door een kikkertuin gelopen op ons resort/hotel en blijkbaar een mega zeldzame kikker gespot die onze lieve guide Carlos naar mij vernoemde #goals.

Zaterdag 23 Februari

Weer vroeg de wekker gezet want we wilden de zon op zien komen op het strand. Stel je eens voor, een prachtig strand vol palmbomen, de zee vol wilde golven en dan terwijl je op een stukje aangespoeld hout zit, kijken naar hoe de zon aan de horizon staat. Prachtig toch?! Nou, dat dachten wij ook totdat het bewolkt bleek te zijn en er niks te zien viel… teleurgesteld zijn wij weer richting het restaurant gelopen voor het ontbijtje. Na het ontbijt was het tijd om de boel in te pakken en weer de hele reis terug te maken. Weer een boottocht van 2 uur en de busreis met tussendoor lunch bij een restaurantje.

Zondag 24 Februari

Vandaag gaan we ein-de-lijk een pan kopen hoezee!! We gingen naar Price-Smart (soort Amerikaanse Sligro) en naar de Walmart (aka boodschappen walhalla). Na vele paden af te struinen kwamen we bij de pannen aan. We hadden een prachtige pan op het oog en na een gedetailleerde inspectie bleek deze niet voor inductie te zijn, sterker nog, ze verkochten niet zulke pannen voor inductie…. Fen werd enorm boos dus besloot, per ongeluk, een glazen deksel keihard op de grond te gooien. De scherven vlogen in het rond en het was een heel spektakel. Uiteindelijk zijn we met een elektrische pan naar huis gegaan die as we speak voor het eerst gebruikt wordt, spannend!!!!!

Deze dag stond enorm in het teken van scherven brengen zeker geen geluk, eenmaal thuis besloot Pim om, per ongeluk, een bord te laten vallen. Als klap op de vuurpijl vond ik het wel lache om mijn tas van de tafel te laten vallen waar een glazen fles chilisaus in zat. Het hele huis stonk naar chili en mijn tas hangt zielig aan het wasrek te drogen. ’s Avonds gingen we lekker op tijd naar bed want de volgende ochtend begon onze eerste stagedag!! Daarover snel meer.

Zodra ik tijd heb om foto’s uit te zoeken zal ik wat online gooien!!

Kim

Week 1

Goeiemorgen vanuit het zonnige San José!

Oke dit wordt dus mijn eerste echte blogpost, best spannend. Ik wil jullie graag een update geven van wat ik allemaal heb beleefd tijdens mijn eerste paar dagen aan de andere kant van de wereld! Ik kan je alvast beloven dat het een lang verhaal wordt want ik ben heeel goed in langdradige verhalen te vertellen zonder clue of logisch einde, dus sorry daarvoor, ik beloof dat ik mijn best ga doen. Oke, daar gaan we dan!

Zondag 17 Februari:

Dit is letterlijk mijn langste dag ooit (haha leuk hoor tijdverschil humor). Om 5:00 ben ik vanuit Zwolle vertrokken naar Schiphol met mijn ouders en broertje. Van Schiphol zelf kan ik me niet enorm veel herinneren, waarschijnlijk door de stress en vermoeidheid, maar voor zover ik weet ging alles soepeltjes en voordat ik het doorhad waren we in het vliegtuig en stegen we op. OMG, ik ga dit koude kikkerlandje gewoon 2,5 maanden niet zien en OMG ik ga helemaal naar de andere kant van de wereld. Wat doe ik mezelf aan?

De eerste vlucht naar Houston ging prima, hij duurde 10 uur en 30 minuten ongeveer en er was genoeg te doen tijdens de reis. Ik heb me vermaakt met een boek, muziek, films (ze hadden mamma mia woehoe) en heeel veeel slapen. 

Toen we aankwamen in Houston was ik echt in shock, het personeel bij de paspoortcontrole liep met cowboyhoeden en het was allemaal zo vreemd (ik maakte me van te voren enorm druk om deze overstap want in mijn hoofd is Amerika doodeng en superstreng). De overstap ging vrij soepel (op een appel incidentje na, he Pim   ) en voordat we het doorhadden was het tijd voor vlucht nummer 2, Houston - San José.

Binnen 3,5 uur waren we in Costa Rica en na een klein uurtje op het vliegveld stonden we eindelijk weer in de frisse lucht. We werden opgehaald door de directeur van het basisschool gedeelte en thuis afgezet. Dit was wel weer een heel avontuur. We moesten op het vliegveld onze host appen die dan richting ons airbnb huisje zou rijden om de sleutels te geven, we hadden alleen totaal geen rekening gehouden met het cultuurverschil qua tijd. Wij Nederlanders zijn mega punctueel en tja, Costa Ricanen dus niet zo. Toen we bij het huis aankwamen bleek de host al uren niet online te zijn geweest op WhatsApp en als we hem belden ging hij direct naar de voicemail. Toen we al een tijdje voor het huis stond stelde de directeur voor om dan maar een hotelletje te zoeken of bij hem te logeren. De paniek kwam omhoog borrelen want hoe groot was de kans dat wij natuurlijk weer opgelicht zouden zijn en daarmee opeens dakloos in een vreemde stad aan de andere kant van de wereld. Op het moment dat we de knoop door wilden hakken, appte onze host dat hij onderweg was, thank god. Na een reis van in totaal 26 uur was het tijd om heerlijk te slapen.

Maandag 18 Februari

Onze eerste ochtend in Costa Rica!! De dag begon thanks to de jetlag al vroeg. We hebben boodschappen gedaan en verder heel veel gerummikubd (is dit een bestaand woord?)

Het huisje is klein maar fijn. 2 slaapkamers een badkamer en een keuken/woonkamer. Fen en ik delen een kamer en Pim heeft de andere voor haar alleen.

We hadden ons allemaal enorm verheugd op de spaghetti die op ons zelfbedachte menu stond tot we beseften dat we alleen bakpannen hadden.. Dit was weer zo heerlijk typisch want natuurlijk hadden we hier weer niet over nagedacht.

Dinsdag 19 Februari

's Ochtends had ik een meeting met alle leraren van year 4, ze hebben de volgende week (mijn eerste week) helemaal gepland en je zou denken dat ik nu helemaal weet wat we gaan doen, maar nee. Ik was zo in onder de indruk van alles dat het bijna niet binnen kwam. Daarna heb ik Hazel, mijn mentor-teacher gesproken een op een.

's Middags zijn we naar een spec-ta-cu-lair waterpark gegaan genaamd Ojo de Agua! Het bleek een beetje vervallen maar het was wel lekker om te kunnen zwemmen en zonnen. 

Die middag hebben we een normale kookpan gekocht en ik was helemaal gelukkig omdat we eindelijk normaal konden gaan koken, eenmaal thuis begon ik enthousiast met groente snijden en het moment dat ik de broccoli in onze spectaculaire, grandioze pan wilde gooien en op het denkbeeldige vuur wilde zetten, kwam ik tot de ontdekking dat we een pan hadden gekocht die op alle soorten fornuizen kon behalve inductie. Ja, je raadt het al, wij hebben inductie.

Woensdag 20 Februari

Deze ochtend gingen we weer naar de school om administratieve dingen te regelen. We kregen ook een rondleiding, niet dat ik nu weet waar mijn lokaal zit want ik was constant volledig verdwaald, maar dat zien we maandag wel weer. Hihi

De middag had ik het huisje helemaal voor mij alleen dus ik heb heeeerlijk niks gedaan en geslapen. Door de jetlag zijn de nachten kort, ik slaap heel vroeg iedere avond en daardoor ben ik rond 5:00 klaarwakker.

's Avonds werden we uitgenodigd om te komen eten bij Jule en Laura. Laura woont hier nu iets meer dan een jaar en geeft aardrijkskunde les op het middelbare school gedeelte van onze school en Jule woont bij haar in. We hebben zelf springrolls gemaakt (doorzichtige soort koude loempia's) MEGA lekker en super gezellig! Na het eten ging Jule met ons mee want de volgende ochtend vertrekken we vroeg naar Tortuguero, maar daarover meer in de volgende post!

Nou, dit was het dan. Ik hoop dat het ook maar een beetje interessant is om te lezen. Zo niet, zijn tips altijd enorm welkom!

Bedankt voor het lezen en tot gauw!

Kim